Three down, twelve to go..

Voila, al 3 bestralingen achter de rug.
Alles liep redelijk vlot, nog niet moeten wachten en dus snel weer naar huis. Het is natuurlijk een gedoe, je bent langer onderweg dan dat je in het UZ bent. Deze week heb ik een makkelijk uur, namelijk telkens 9u, dus da's de kids droppen en dan rijden we (chauffeur mama) door. Zonder file of miserie zijn we er perfect op tijd.

Het gebouw waar de radiotherapie plaatsvindt is wel een heel mottig gebouw, en het stinkt er naar verbrand mensenvlees. Dat vind ik toch :-)
Gelukkig wordt er veel gecompenseerd door de vriendelijke verpleging, die je perfect opvangen. Ik lig ongeveer een twaalftal minuutjes op de tafel, en na een scan volgen de stralen zelf. Dat duurt op zich dus heel kort, en da's maar goed ook want het is een heel oncomfortabele positie. Ik mag ook aan niks denken want als ik ook maar het idee krijg dat mijn neus kriebelt of mijn oog traant, is het prijs. Voor zo'n wrikgat als mij is dat stilliggen héél moeilijk..:-))

Morgen probeer ik eens een foto te trekken van dat toestel, want weinig mensen weten hoe dat eruit ziet. To be continued...