Met mate..

Alweer een week voorbij. Vorige donderdag kreeg ik nog een baxter herceptine, en dat maakt dat ik nu eindelijk onder het getal vijf zit! Nog vier keer...tweemaal in juni, ééntje in juli, en de allerlaatste in augustus. Jeah! Het wordt tijd, want ze beginnen te wegen. Ik voel dat ze op mijn fysiek werken, en natuurlijk op mijn gemoed. Hoe meer je wil dat iets gedaan is, hoe langer het duurt natuurlijk.
(En nee, van die hormonen ga ik niet zagen vandaag...grrrr.)

Gelukkig vliegen de maanden, en met mijn drie schoolgaande jongeren (ahum) in huis, is het aftellen van opendeurdag naar feestdag naar schoolfeest....en zo verder. Ik probeer dus te genieten van het laatste maandje rust en stilte in huis, want daarna is het twee maanden 'full house'!

In mijn hoofd is het soms nog wat lastig om alles op een rijtje te krijgen, maar ook dat komt goed. Ik moet gewoon eens leren om alles 'met mate' te doen. Alleen... dat staat niet in mijn woordenboek. Bij mij is altijd alles ofwel extreem geweldig ofwel het omgekeerde:...eten..sporten..sociaal zijn...De ene week kan ik elke dag iets doen van lichaamsbeweging, en daarna lig ik een week met mijn pikkels omhoog. De ene week wil ik iedereen zien en uitnodigen en mailen...en daarna patat! De ene week vreet ik mij te pletter in alles wat passeert....en daarna kom ik de zetel niet uit van de maagpijn.

Jeezes, da's altijd een gevecht met mezelf. Waarom kan ik niet doseren en ben ik zo'n opgefokt 'duracel konijn' (van wie de batterijen wel iets minder lang meegaan dan van een ander). Het maakt ook wie ik ben, zo kent iedereen mij, maar soms is het wat lastig natuurlijk. Ik weet nu al dat als ik weer ga werken, mezelf ga moeten beschermen, want mijn enthousiasme zal zodanig groot zijn...hahaha...Niet te doen toch..

Voor de zomer aanbreekt, staan er nog enkele check-ups op het programma. Nog eens op controle op de bestraling en nog eens bij de gynaecoloog voor de cysten, en dan weten we of we er weer tegen aan kunnen. Enne...volle gas natuurlijk! ;-)

Moederkesdag

Een fijne moederkesdag aan alle mama's!

Nu nog juwelen voor eraan te hangen, manlief?! :-)

Geen nieuws..

"Zeg, wanneer schrijf je nog eens iets op je blog...??" Als ik een tijdje 'vergeet' te schrijven, is dit de meest gestelde vraag als mensen mij zien, hahaha..

Tja, dat betekent dat ik weinig nieuwtjes heb, en terwijl het in de chemo periode wees op ellendige tijden, is het nu omgekeerd. Ik wil jullie niet bestoken met saaie vertelsels, of met altijd hetzelfde.

De tijd gaat voorbij...ik voel me ok, alles op mijn eigen tempo en wat ik kan op dat moment. Hoe beter het weer, hoe beter mijn humeur. :-)

Tuurlijk zijn er dipjesdagen, dagen dat ik mijn pyama niet wil uitdoen, dat ik de ganse dagen dvd's verslind van "Desperate Housewifes", dagen dat ik pieker over wat de toekomst brengt. Maar er zijn massa's goede dagen, waarbij ik geniet van het thuis zijn en de boys verwennen, waarbij ik voel dat ik toch een stuk rustiger geworden ben (ja, eindelijk), waarbij ik van ieder moment een goed moment maak!

Mijn hormonenhuishouding slaat voorlopig nog helemaal tilt, de spuit werkt duidelijk nog niet helemaal, maar dat komt waarschijnlijk wel goed. Af en toe breekt het zweet me uit op een moment dat ik het niet verwacht, en achteraf denk ik dan: haha, was dat zo'n befaamde vapeur of wat? Maar voor de rest denk ik er niet aan, ik zie of voel wel wat er komt.

Mijn haar daarentegen groeit 'vollen bak'...het is alsof het door de zon gevoed wordt, niet té doen. De krullen vliegen alle kanten op, en ik krijg het alsmaar moeilijker in de plooi. Ach wat, een wilde coiffure past nog bij mij. :-)

Volgende week alweer een baxterke...daarna zitten we onder het getal vijf, jippie!