Uz dagje..

Alweer een dagje UZ achter de rug. Normaal is dat maar twee uren, maar raad eens: vandaag liep het wéér in het honderd! Toevallig altijd als ik er ben. Zou ik dat aantrekken misschien?

We zijn drie weken na de laatste chemo, dus het was weer 'herceptine' tijd. Voor wie het niet meer weet, dat is een medicijn die in samenwerking met de chemo de kans op herval verminderd tot 50%. Je moet wel een bepaald type tumor hebben, een agressieve zoals die leuke van mij, en dan kom je daarvoor in aanmerking. De chemo alleen is namelijk niet voldoende voor deze soort. Eigenlijk moet dit me een gevoel van veiligheid geven, maar dat is momenteel nog ver te zoeken.

Toen de wekker afliep deze morgen, had ik toch weer even het rotgevoel dat we terug naar het UZ moesten. Ook al was het niet voor zo'n zak vergif, het blijven verloren uren. Concreet word je naar je kamer gebracht, dan prikken ze je catheter aan (ai) en dan wacht je op de medicijnen. Omdat die nog moeten worden klaargemaakt door de apotheek van het UZ, duurt dat meestal even. Alleen was dat 'even' vandaag twee uren. Pas toen ik even boos (ja, ik kan tegenwoordig wel eens boos worden) mijn beklag ging gaan doen, was het plots nét toegekomen. De verpleegster kreeg even de volle lading, en ik heb zelfs gezegd "dat het niet is omdat ik kanker heb, dat ik massa's tijd heb..." Miljaar!

Eerst loopt er een kwartier dafalgan door het infuus, en dan 90 minuten herceptine. Na het spoelen, verzorgen en afkoppelen bleek het  half twee te zijn. Wetende dat ik me moest spoeden om om 9u 's morgens aanwezig te zijn...GRRRRRRR. De bijwerkingen vallen hier enorm van bij, tenzij ik een uitzondering ben. Je kan er wat vermoeid van zijn (serieus?) en wat spierpijnen, maar dat zou niks mogen zijn in vergelijking met de chemo. We will see.

En dan...

...dan nog 11 keer om de 3 weken...of nog 33 weken...of tot augustus volgend jaar...ergens rond mijn 10de huwelijksverjaardag dus...:-)