Yes yes yes...

Het zit er al eventjes op....mijn allerlaatste baxter. Het was top! De baxter zelf niet natuurlijk, maar ik werd verrast door de vrienden en familie. Ze daagden één voor één op in het UZ Gent en hadden daarna een etentje gepland. Je kan je wel voorstellen dat ik gigantisch geschrokken was, niet te doen. Het verzachtte de pijn van het klotejaar, en door hen heb ik nu niet enkel slechte herinneringen aan 'die afdeling'.

De dag na de laatste herceptine en hielden we een kleine drink voor de dichtste maten en familie.  Het oorspronkelijke plan om een mega fuif voor iedereen te geven, leek nu een beetje absurd, want wie geeft nu een feest omdat ie ziek was? :-) Gelukkig waren we ook 10 jaar getrouwd, en dat was een veel betere reden om toch te vieren.


Ik was zooooo moe na alles, maar zo intens blij en gelukkig door alle liefde en steun.. check it yourself in het filmpje hieronder. En ook aan allen die er niet bij waren, ik draag jullie een groot warm toe en ben jullie heel dankbaar voor alle sms'en, mails, cadeautjes, kaartjes in deze periode. x

 

 

 

 

Aftellen!!!!!!!

Nog een dagje...dan is het eindelijk de allerlaatste baxter.

Ik ga zo blij zijn om dat UZ niet meer als mijn 'habitat' te moeten beschouwen. Ok, ik zal nog heel vaak moeten gaan, het begint al met een lijstje afspraken, maar het zal toch helemaal anders zijn. Hopelijk kan ik dan eindelijk mezelf fysisch een beetje beginnen opbouwen...stap voor stap. De maandelijkse anti-hormonenspuit hakt wel wat in op mijn gewrichten en spieren, maar gelukkig heb ik een top kinesiste die dat twee keer per week loswringt.

Hier thuis is het geven en nemen. Manlief en ik kunnen gigantisch discussiëren over hoe we de vakantie moeten invullen. Een luxeprobleem, waar veel mensen alleen maar kunnen van dromen. Daarom vind ik het zo erg dat we daar soms onenigheid over hebben. Probeer het u in te beelden: een man met een 'overload' aan energie, massa's tijd en die liefst van al zes weken op reis zou gaan. Daartegenover een vrouw, met géen tikje energie, die liefst van al thuis is, leest en op het gemak zit met de kids. Gevolg: boem! Maar dat duurt nooit lang hoor...en als ge samen 8, ahum bijna 10 weken (examenperiode bijgerekend)  thuis zijt dan hoort dat er meer dan bij.

En hé...donderdag zijn we tien jaar getrouwd, dan is het zeker rozegeur en maneschijn....:-))))