Amaai, t is gewoon al bijna een maand geleden dat ik nog eens iets schreef op deze blog. Betekent het dat het beter met me gaat? Toch wel voor een groot deel.
Er is ook weinig nieuws, ik hoef tot begin december niet naar de dokter, er gebeurt niets spannends in mijn leven, en fysiek en mentaal gaat het met zijn ups en downs.
Er zijn veel goede dagen, en evenveel mindere dagen. Ik kom alleen buiten als ik me goed voel, en enkel de dichtste mensen weten als het me weer niet gaat. Dat wil zeggen dat ik alles wat negatiever zie wat de toekomst betreft, dat ik overal spierpijn heb, en dat ik doodmoe loop. Gelukkig zijn er de momenten waarop ik een goede douche pak, een pijnstillerke slik, schone kleren aantrek, mijn krullen in de plooi leg en hup met die banaan! Dan amuseer ik me, geniet ik van alle gezelschap en leuke activiteiten en zegt iedereen dat ik er super uitzie! De kilo's heb ik eindelijk wat in bedwang kunnen houden, en mijn haar...tja...see it yourself.
Ik leef een redelijk saai leven, en wat dat betreft mis ik school enorm. De roddels, de spanningen, de plezante dingen, de kinderen...Elke dag het huishouden doen en naar de winkel gaan is so boring. Maar echt werken betekent natuurlijk veel meer dan de ambiance van een team. Dan moet de concentratie top zijn, het geheugen, de energie,...en daar is nog een pak werk aan. Of dat klaar raakt tegen januari...hmm...dat zien we nog wel. De zegen krijg ik op 8 december, dan word ik weer verwacht bij de prof..en in januari volgt dan weer een NMR..spannend alweer. We boeren rustig verder, laten het lichaam recupereren van al die rotmedicijnen en bouwen verder aan een topconditie. x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten