Nog drie keer stralen..Nog drie keer ferm op de tanden bijten want die nek houdt het alsmaar minder lang...Nog drie keer op en af naar het UZ (allée voorlopig)...
Normaal was ik er vrijdag vanaf, op de verjaardag van Sinterklaas..weet je nog. Helaas mag de heilige man tot maandag blijven voor hij op zijn boot stapt, want morgen is er onderhoud van de machines. Daardoor kan er geen bestraling plaatsvinden, en wordt die naar maandag uitgesteld. Ik baalde als een stekker toen ik dat hoorde, maar soit, er is niks aan te doen. Voor mijn huid is het rustdagje morgen wel beter, want het begint allemaal ferm te prikken en pijn te doen. Ook mijn schouders en nek kunnen het wel gebruiken. Alleen jammer dat ik vrijdag nu nog steeds met die lijntjes moet blijven rondlopen, had gehoopt op een extra lange douche of bad, met massa's schuim..:-)
Wat ik al bij ieder blogje vergat te vertellen..
Toen ik startte met de bestraling, al eeuwen geleden lijkt het wel, was ik een beetje zenuwachtig (en slechtgezind, ik geef het toe). Bij de eerste keer krijg je een boel uitleg van de verpleegster vooraleer je binnen mag. Ik zat daar maar wat afwezig te luisteren, en op het moment dat ze zei: 'ok, we beginnen eraan' klonk "Vida la vida" van Coldplay door de boxen. Geef toe, dat kan geen toeval meer zijn hé! :-))
De 'sintgekte' bereikt hier ondertussen zijn hoogtepunt. Er mag niks verzet of verschoven worden want de sint kan volgens de boys élk moment hier zijn. De liedjes komen onze oren uit.
Ze lopen op het topje van hun tenen, maar proberen tegelijk poeslief te zijn. De tanden zijn nog nooit zoveel gepoetst als dit jaar. Wat spiekpietjes niet al kunnen doen hé.
Ik geef toe dat ik dit jaar een beetje overdreven heb met hun cadeautjes. Ze hebben dit jaar al zoveel moeten doorstaan, en ze zijn daar zo flink mee omgegaan, ze hebben dat wel verdiend! Benieuwd naar hun gezichtjes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten