Ik was jarig vorige woensdag.
Het was dus ondertussen 34 jaren geleden dat mijn vader tegen de verpleegster zei: 'zuster, pas op met mijn goudklompje, hé!'. De verpleging vond dat zo een mooie benaming en het verhaal bleef meegaan. Ondertussen grapt manlief dat ik nu al gigantisch veel zou waard zijn, als ik echt van goud was...Liggen jullie ook plat? Ahum.
Soit, mijn verjaardag was super. De boys hadden een ontbijt op bed voorzien, want dat hoort bij elke verjaardag volgens hen. De verse koffiekoekjes smaakten zalig, en eens de mannen naar school ben ik nog enkele uurtjes terug gekropen in bed. 's Middags zijn we met z'n viertjes op restaurant gegaan, en ook dat was voor M&M een gans avontuur. Ze hadden het al tegen de hele school verteld. :-)
's Avonds kwam de dichtste familie een glaasje drinken en een broodje eten, allemaal op 't gemak, en voor een keer geén drukte en chaos. Top.
Toen het oudejaar was, had ik een ander gevoel dan nu bij mijn verjaardag. Nu had ik meer het idee dat ik echt een bladzijde heb omgeslagen. Vanaf nu kan het terug alleen maar beter gaan, dus daar gaan we voor. De vermoeidheid is gelukkig weer een beetje beter, al ligt dat ook aan het feit dat ik meer doseer. Het is ook de derde week na de herceptine baxter, en er zit duidelijk een verschil met de eerste week. Het doet duidelijk iets met mijn lichaam, en dat kan ook niet anders, het blijven zware medicijnen hé. Donderdag is het alweer prijs, dat gaat toch supersnel hé. Ik stel me weer in op een lange dag wachten, dan kan het misschien beter meevallen.
Vanmiddag een lange gelaatsverzorging gehad, écht genieten. Mijn gezicht ziet er weer wat beter uit, de wenkbrauwen weer in dezelfde richting, en de nek ontspannen. Meer van dat graag! :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten