Zon zon zon...

Wat een prachtweer...wat een zon! Als dat geen vitamientjes geeft, dan weet ik het ook niet meer. We hebben er op en top van genoten en zoveel mogelijk met onze snuit richting zonnestralen gelopen. De vakantie ging al bij al zeer snel. Vooraf heb ik altijd wat schrik, want van rusten en recupereren is er in zo'n week geen sprake. Maar het ging best. Kwam het door het weer, of door de medicijnen die ik op een ander tijdstip neem, of wordt het eindelijk een beetje beter...wie zal het zeggen? Ik ben alvast blij dat de energieshots iets minder snel 'op' zijn! Laat het nu asjeblieft zo blijven...:-)

De boys hadden een aantal verjaardagsfeestjes op de planning, we gingen enkele dagen naar het zeetje om lekker te wandelen, eten én uit te waaien, en vandaag zaten we in eigen tuin om van de zon te profiteren. Hopelijk blijft dit weertje zo, en gaat het niet terug vriezen. Als je ziet hoe iedereen herleeft, dan besef je wat een verschil dat zonlicht kan maken. Eindelijk die mutsen en sjaals achter in kast. En ja, ook die van mij. Waar ik me bij het koude weer nog kon wegstoppen, wordt het nu alsmaar moeilijker. Ook al is mijn haar al een stuk langer, en vooral dikker, ik vind het echt niet mooi. Het begint nu ook wat te krullen of te bekken...hoe het ook heet...het ziet er niet uit. Enfin, ik hoop dat we snel een vijftal centimeter verder zijn!

Nu volgen er vier weken terug op mijn ritme, en dan volgt de volgende vakantie...het gaat snel. Donderdag is het al tijd voor baxter nummer 11...o jee. Daar heb ik alweer geen zin in, maar goed. Wat moet, moet, en zo telt het ook verder af! Ook woensdag staat er nog een controle gepland bij de prof, en vorige week liet ik mijn hart nog eens checken. Bleek dik ok, mijn hart klopt schoon verder. ;-)