Eerst waren er twee prachtoptredens waar ik gigantisch van genoot. Er was 'the broken circle breakdown band', heel emotioneel, heel meeslepend, gewoonweg prachtig. Je kon met momenten een speld horen vallen in de zaal. Het tweede concert was van de broertjes Wauters, waar de nichtjes en ik al lang een boontje voor hebben. We amuseerden ons rot, en zongen uit volle borst mee. Topavond.
Er was de Ronde Van Vlaanderen...de hoogdag van het jaar voor manlief. Altijd gezellig, in fijn gezelschap de coureurs aanmoedigen...
En toen...kwam de reis. We hadden die voor een prikje op de kop getikt, en in een overgevoelige bui geboekt. Het was op en top genieten. Alles viel mee: het eiland is heel mooi, het was een ganse week prachtig weer, de buffetten waren om je ziek te eten (lees: 2kg bij), de kids waren flink en braaf,...
Ook al ben ik vaak bij de jongens, op reis is alles anders. Je beleeft veel intenser alle dingen, hebt veel meer tijd om spelletjes te spelen, boeken te lezen,....
Dinsdagmorgen slikte ik even toen ik besefte dat het een jaar geleden was dat ik het grootste rottelefoontje uit mijn leven kreeg. Al gauw zette ik dat gevoel opzij, en probeerde het positieve van 'de verjaardag' te zien. Ik zat daar toch maar, een jaar later, met een sangria in de hand in Mallorca, een bos krullen op mijn hoofd en een triomfgevoel dat die 'cutkanker' mij er niet onder kreeg. :-)
De vermoeidheid, en de koppijn van het reizen nam ik er achteraf met veel plezier bij. Het was iedere seconde waard. Toch zal ik niet ontkennen dat het broodnodig is dat ik alles weer op mijn tempo kan doen, vanaf morgen...:-)
En ondertussen, vasthouden aan die mooie herinneringen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten