Nog een dagje...dan is het eindelijk de allerlaatste baxter.
Ik ga zo blij zijn om dat UZ niet meer als mijn 'habitat' te moeten beschouwen. Ok, ik zal nog heel vaak moeten gaan, het begint al met een lijstje afspraken, maar het zal toch helemaal anders zijn. Hopelijk kan ik dan eindelijk mezelf fysisch een beetje beginnen opbouwen...stap voor stap. De maandelijkse anti-hormonenspuit hakt wel wat in op mijn gewrichten en spieren, maar gelukkig heb ik een top kinesiste die dat twee keer per week loswringt.
Hier thuis is het geven en nemen. Manlief en ik kunnen gigantisch discussiëren over hoe we de vakantie moeten invullen. Een luxeprobleem, waar veel mensen alleen maar kunnen van dromen. Daarom vind ik het zo erg dat we daar soms onenigheid over hebben. Probeer het u in te beelden: een man met een 'overload' aan energie, massa's tijd en die liefst van al zes weken op reis zou gaan. Daartegenover een vrouw, met géen tikje energie, die liefst van al thuis is, leest en op het gemak zit met de kids. Gevolg: boem! Maar dat duurt nooit lang hoor...en als ge samen 8, ahum bijna 10 weken (examenperiode bijgerekend) thuis zijt dan hoort dat er meer dan bij.
En hé...donderdag zijn we tien jaar getrouwd, dan is het zeker rozegeur en maneschijn....:-))))
als hij zo graag nog eens weg wil op reis, laat hem dan eens met de kinderen alleen een reisje maken, zo kan jij genieten van alle rust en stilte thuis en heeft hij ook zijn goesting ;-)
BeantwoordenVerwijderenSupernele ! We zijn supercontent dat deze zware brok achter de rug is. We weten dat het een zware periode geweest is. Elk blogje werd weer met spanning gelezen, de ene keer wat triestig, de andere keer hilarisch. Je hebt het super gedaan Nele en van ons allen respect en chapeau.
BeantwoordenVerwijderen