Yes yes yes...

Het zit er al eventjes op....mijn allerlaatste baxter. Het was top! De baxter zelf niet natuurlijk, maar ik werd verrast door de vrienden en familie. Ze daagden één voor één op in het UZ Gent en hadden daarna een etentje gepland. Je kan je wel voorstellen dat ik gigantisch geschrokken was, niet te doen. Het verzachtte de pijn van het klotejaar, en door hen heb ik nu niet enkel slechte herinneringen aan 'die afdeling'.

De dag na de laatste herceptine en hielden we een kleine drink voor de dichtste maten en familie.  Het oorspronkelijke plan om een mega fuif voor iedereen te geven, leek nu een beetje absurd, want wie geeft nu een feest omdat ie ziek was? :-) Gelukkig waren we ook 10 jaar getrouwd, en dat was een veel betere reden om toch te vieren.


Ik was zooooo moe na alles, maar zo intens blij en gelukkig door alle liefde en steun.. check it yourself in het filmpje hieronder. En ook aan allen die er niet bij waren, ik draag jullie een groot warm toe en ben jullie heel dankbaar voor alle sms'en, mails, cadeautjes, kaartjes in deze periode. x