GRMMMMMMMBLLLLLLLLLLLLLLLLLLL!!!!!!!!!!!!!!!

Denk even dat er nu een alinea staat vol vloekwoorden...

Boos, bozer, boost...Of bestaat die trap van vergelijking ook niet..:-)

Nu maandag, 20 april, bijna dag op dag twee jaar na mijn operatie, moest het mijn dag worden. Herstarten met werken, terug in mijn klasje, back in school. Alles werd in gereedheid gebracht, nieuwe boekentas, nieuwe map, coiffeur, afspraken met collega, lijstje met spulletjes om de klas te pimpen,...

Helaas...

Ik mag niét starten, de administratieve rompslomp geraakt niet in orde door een foutje.

Ik probeer het even uit te leggen, volge wie volge kan, want bij de diensten van onderwijs is het één en al ingewikkeld gedoe, waarbij niemand nog snapt hoe het juist zit.

Als je langdurig ziekt bent als leerkracht, dan vraagt het ministerie aan een medische expertise dienst om te controleren of je nog steeds gerechtvaardigd afwezig bent. Bij die medische dienst zijn er twee afdelingen: een pensioencommissie (2 dokters en énen die typt), of een adviserend geneesheer (1 dokter van diezelfde uit die commissie, terwijl die andere nen dag congé hebben waarschijnlijk).

Ik ben al twee keer voor de commissie moeten verschijnen in die periode, je krijgt dan een brief met een datum en dan moet je daarvoor naar Gent. Als zij dat goedkeuren krijgt het ministerie een brief en brengen ze de financies en dergelijke in orde.

Om terug te starten, halftijds, zijn er verschillende systemen. Mijn directie en ik begonnen begin maart te zoeken wat het voordeligst en beste zou zijn voor mij. Dat was al niet evident, want je moet telkens aan heleboel voorwaarden voldoen en bla bla. Uiteindelijk kwamen we uit op 3 maand halftijds werken, uitgesproken door de medische dienst, en daarna val ik in een ander stelsel. Soit, onze contactpersoon bij het ministerie laat weten dat ik zelf een afspraak moet maken bij de medische dienst, en na nog eens een halve dag rondbellen en checken met die mensen daar of alles klopt, geven ze mij een afspraak om op controle te komen.

Vorige vrijdag ga ik bij de dokter daar in Gent, alles ok, en bij de secretaresse loopt het fout. Om jullie een heel lang verhaal, veel gebleit en gevloek te besparen: ik had een afspraak gekregen bij die adviserend geneesheer, maar moést eigenlijk terug voor de commissie verschijnen. Het ministerie moest me dus eigenlijk terug laten oproepen, ipv de afspraak die ik zelf maakte. Wie maakte een fout? In de eerste plaats die mevrouw bij de medische dienst die perfect wist waarvoor ik kwam en niet doorhad dat dat dus bij de commissie was. Op de tweede plaats onze contactpersoon bij het ministerie, die het veel beter weet dan ik, en me verkeerd doorstuurde. Op de derde plaats, misschien ik, die ergens te laat beslist heb om terug te keren, want nu weet ik dat je best drie maanden op voorhand weet hoe je je voelt...grrrrrr.

Kortom, ik moet terug voor die commissie verschijnen, dus er moet eerst een aanvraag ingediend worden, dan krijg ik een datum, ga ik terug naar Gent, wordt de  beslissing opgestuurd...
Kan op enkele dagen toch? VERGEET HET, ze rekenen op minstens een maand, iets dat volgens mij op enkele uren kan, mij er even tussen schuiven, briefke mailen,....NO WAY, "het kan niet sneller, echt niet mevrouw".

Willen werken en niet mogen, ooit al geweten? Stom land. Stomme administratie.

Soit, na drie dagen mokken en boos zijn, draai ik de knop om. Hier ga ik me niet ziek in maken, hier ga ik niet twee maand me slecht om voelen. Ik denk aan Jessica en aan Ingrid, de buurvrouw en de collega die tegelijk met mij een diagnose kregen, en het niet haalden. Da's erger. Veel erger. Hierbij is het mijn een luxeprobleem.
Maar dit schooljaar terugkeren doe ik niet meer. Ze gaan me niet zot krijgen daar in Brussel. De kinderen van de klas, de ouders...voor drie weken nog even de boel overnemen en een schooljaar afsluiten, da's helemaal absurd.

En maandag, maandag sluit ik me op met mijn series op tv en een grote pot chocolade. En mijn nieuwe boekentas gaat de kast in, zodat ze niet bederft. Nè.