Kids

Het weekend is alweer achter de rug. De herceptine wordt goed verteerd. Behalve wat nek en rugklachten, en stramheid in de kuiten valt het goed mee. Moe ben ik altijd, dus da's niks nieuws. :-)

Zaterdagavond enkele uurtjes bij de buren gespendeerd, zondag naar de repetitie. Het begint weer een beetje op een sociaal leven te lijken. Oppassen dat ik doseer, en de grenzen bewaak, want het blijft steeds bekomen na elke activiteit.

In de herstvakantie gaan we een weekje naar de Ardennen. Ik hoop eens andere gedachten te hebben, en eens niet steeds rond hetzelfde onderwerp te draaien. De boys zijn blij, al weten ze dat mama af en toe wat zal moeten rusten. Het nichtje gaat mee, met man en baby-boy, dus dat wordt zeker en vast gezellig! Ik kijk er al naar uit.

Ondertussen keert de rust wel weer bij de jongens. Je voelt dat ze een beetje opgelucht zijn dat het eindelijk wat beter gaat met hun mama. Ze zijn ook gewoon veel kalmer geworden door het vele thuis zijn. Vroeger vroegen ze ieder uur: "wat gaan we doen, waar gaan we naartoe?" Nu kunnen ze uren met hun lego spelen, en vergeten ze soms de televisie aan te zetten. Als manlief in het weekend vraagt wie mee op stap gaat, of mee gaat winkelen, dan blijven ze liever thuis. Ze genieten intenser van het samenzijn, en van zodra het donker wordt, gaan de kaarsen aan en trekken ze de gordijnen toe. Op vrijdag en zaterdag mogen ze wat langer opblijven, en dan halen ze chips en een aperitiefje..dan moet ge ze zien stralen. Niet dat we dat anders niet deden hoor, maar dan waren ze er zo maar half bij, nu kunnen ze als echte 'grote' meedoen, weliswaar met melk...:-) Ze zijn sowieso ook een pak zelfstandiger geworden, en helpen elkaar met kleine dingen. Opgelet, tuurlijk maken ze nog ruzie, en zijn ze wel eens boos, maar toch al veel minder...

Toch nog voordelen dan? :-)

Blaadjes harken als echte tuinmannen..

Werken..

Aperitief in het weekend...Dit noemen ze hun witte wijn, zelf uitgevonden. :-)