't Verlengd weekend zit erop. Nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar ben zo blij.. En vroeger was ik altijd doodcontent als er drie vrije dagen in het verschiet lagen. Hoe de dingen kunnen veranderen hé.
Ik overdrijf het nu weer wel een beetje, maar ik voel me toch opgelucht als mijn mannen van 'den hof' rijden voor een nieuwe schooldag. Want dat betekent dat er zeven zalige uren voor mij overblijven om te rusten, eten en slapen wanneer ik wil of er nood aan heb. Je mag het draaien of keren hoe je wil, maar als iedereen thuis is, dan forceer ik me sowieso altijd. En ik ben er de persoon niet naar om dan te 'kriepen' of op te geven. Hetzelfde op de repetitie, ook al ben ik zo moe, ik zou er nog liever bij neervallen dan te stoppen.
Okéé...niet slim, ik hoef me niet sterker voor te doen dan ik ben, ik weet het, maar zolang ik overdag alle schade kan inhalen, lukt dat nog. Eens de bestralingen starten zal het andere paté zijn. Sommige mensen vertellen dat ze dan zo moe zijn dat ze door de wekker slapen, of ergens ter plekke in slaap vallen. Bij deze, als ge mij ergens tegenkomt, ingedommeld, maak me wakker. :-)
Onze oudste boy was de afgelopen weken weer even de kluts kwijt. Het gedoe rond de sint, het gemurmel rond mijn bestraling...het werkte allemaal op zijn gemoed en humeur. Dan voel je dat er iets is, maar hij wil het niet vragen of zeggen (die koppigheid heeft hij duidelijk van zijn moeder). Voor het minste ontploft hij dan of komt er ruzie met zijn kleine broer, echt lastig. Gisteren kwam het er eindelijk uit, en kon hij alles zeggen wat er op zijn lever lag. De sint, de beelden van de Filipijnen, de bestraling,...'Mijn hoofd zit zo vol, en dan maak ik altijd ruzie, ik weet ook niet waarom, mama!' Als dat geen slimme opmerking was, ik was oprecht fier dat hij zichzelf zo begreep. Na alles eens duidelijk uit te leggen, zonder al teveel onnodige details, sliep hij na weken weer in als een roosje. Oef!
Manlief is op driedaagse naar de Ardennen met zijn school. Vanmorgen is hij met pak en zak vertrokken, een beetje tegen zijn zin, maar ik hoop dat hij zich eens kan ontspannen. Tja, met 75 pubers rondom hem zal dat misschien wat tegenvallen, hahaha. Dat betekent dat ik er alleen voor sta, maar vind dat niet erg. Ik kan best mijn mannetje staan. Enkel de spierpijnen spelen me soms parten. Als ik een tijdje lig of zit, geraak ik bijna niet recht en dan voel ik me echt een oud wijveke. Nu ja, dan weet ik hoe ik me binnen een jaar of 50 ga voelen. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten