Hoofdstuk twee

Hup...nieuwe week..nieuwe start van een volgend hoofdstuk: bestraling.

Zal maar niet ontkennen dat ik een beu gevoel had deze morgen. Het opstaan ging weer wat minder dan anders. Na een fijn weekend, is het plots weer 'back to reality'. Bwerk.
Maar soit, zoals elke stap in dit proces, kan ik niet anders dan verder doen en positief blijven. Normaal werd ik om 16u verwacht voor de eerste bestraling deze namiddag, maar ze belden net of ik een uurtje vroeger wil gaan. Geen probleem, zo zijn we net voor de files vanavond. Ik hoop maar dat ik niet op mijn donder krijg, want de lijntjes op mijn lichaam waren ferm vervaagd, en ik heb ze dan zelf maar wat bijgetekend met een stift van de boys. Ze zullen een beetje boos kijken denk ik...:-)

Drie weken op de tanden bijten, drie weken op en af naar Gent city. Op 6 december, de dag van Sinterklaas ben ik er vanaf...als dat geen schoon cadeauke is van zwarte piet.
Heel erg benieuwd wat die stralen gaan doen..wat ik daar ga van voelen. Ik ga er me niet op focussen en gewoon verder doen zoals ik bezig ben: genieten met mate.

Ondertussen begin ik meer en meer te repeteren voor ons stuk. Ik begin er eindelijk wat in te komen, en  als mijn 'chemo brein' nu nog de teksten vlot onthoudt, komen we er wel. Je merkt dus echt wel een verschil, mijn geheugen is zeker een stuk aangetast. Vroeger moest ik vaak maar één keer iets lezen, en huppa, 't zat in mijn hoofd. En voor ge denkt, "het komt door de ouderdom", ze houden daar dus lezingen over hé, hoe chemo je geheugen een stuk kapot maakt.

Het blijft voor mij dé ultieme ontspanning. Ik kan er volledig in opgaan, en ik heb geen tijd meer om aan die rotziekte te denken of zwarte gedachten te krijgen. Nu opletten dat het te combineren blijft,  maar iedereen waakt daar over, dus dat moet lukken. Het wil wel zeggen dat ik me de komende weken met niet veel anders zal kunnen bezig houden dan bestraling en repetities. Het plan is om in de voormiddag bestraald te worden, en gans de namiddag te slapen zodat ik woensdag en donderdag een uurtje of twee kan gaan meedoen. Het klinkt een beetje egoïstisch, maar ik ga me dat nu even niet aantrekken. Iedereen heeft al gezegd dat ik eens meer aan mezelf ga denken, dus voila..:-)

Zaterdag trouwens een leuk uitstapje gedaan. We zijn met de jongens naar Litoziekla gaan kijken, het jeudtheater waar manlief en ik elkaar hebben leren kennen. Morantisch hé. Het was een prachtige voorstelling, en de kids zaten met open mond te genieten. Toen het doek viel zei kleine M: "dat was nogal leuk hé mama!" Een avond vol nostalgie dus, en dubbel zo leuk om dat dan samen met je kids te beleven. Hopelijk herhaalt de geschiedenis zich ooit..:-)