Oef!

Weer een speciaal dagje.

Nadat ik vorige maandag een week te vroeg stond in het UZ, vandaag een tweede poging voor een NMR. (Kwam trouwens toen door de koorts, hoor). Best toch weer spannend, tenslotte is dit na 9 maand weer eens checken of alles nog ok is, en vooral of er niks nieuws te zien is. Het onderzoek zelf is absoluut niet leuk, het maakt gigantisch lawaai en zorgt voor een zeer benauwd gevoel. Studio Brussel in mijn koptelefoon verzachtte de onaangename positie. De dokter nadien kon gelukkig melden dat alles ok was, niks te zien in mijn schone boezem, ahum. ZUCHT. Oef.

De voorbije week veel gerust en dingen geskipt...was nodig, want ik had absoluut geen topdagen. Eerst was er een dagje koorts, dan een dagje diarree, dan enkele dagen met een ontstoken mond, constante koppijn en die verdomde vermoeidheid. En zoals altijd, als mijn lichaam niet mee wil, laat ik gauw mijn kopje hangen. Ik ben dan zo gefrustreerd, en vind het leven weer oneerlijk, en dan klaag ik weer steen en been. Zelfmedelijden ten top. Waarom komt die energie niet in één WHOESH terug, weer de oude Nele...? Het helpt ook dat ik de laatste tijd foto's en video's van vroeger zit te sorteren en te bekijken, waarop ik zalig jong en o zo mooi slank sta, zonder een getekend gezicht..Denk er manlief dan bij die dan de meest fijngevoelige commentaren geeft ("amaai, vroeger zag ge er super uit, amaai, wat een verschil,...") en dan is het hek helemaal van de dam..:-)

Ik zal me er maar bij neerleggen, want me erin opjagen kost nog meer energie. Alleen gaat dat de ene dag beter dan de andere ;-)

Sinds vorige herceptine, 12 dagen geleden, let ik ook op mijn eten.
De onco-diëtiste kwam toen op mijn kamer met allerlei tips en een voedingschema. Niets dat ik niet wist, 't is alleen het karakter terugvinden. Nu zeker, als ik een slechte dag heb, of een dag vol ziekenhuisonderzoeken dan beloon ik me telkens met iets lekkers. "En so what, na dat klotejaar" was steeds de redenering. Maar het is een gemakkelijk excuus, en direct geraak ik niet meer door de deur. Dus, vanaf toen probeer ik mijn best te doen, en het lukt. Ik ben al 2 kilootjes kwijt, maar nog veel te gaan. En dat in een periode met alleen maar jarigen..olé. :-)))