Vakantie..

We zijn een goede drie weken ver in de grote vakantie. Amaai. Vermoeiend met die drie mannen 'zu hause'. Het is zoeken, en knokken voor een uurtje rust hier en daar, want ze zijn nogal 'hyperkinetisch'. Als ze naar school waren, sliep ik algauw een uurtje of twee bij, zonder dat iemand het merkte...Nu durf of kan ik het niet altijd doen, of grote M krijgt dan een triestig gezicht en zegt: "ben jij nu nog altijd niet genezen"...

Komt daar nog bij dat de twee kleinsten zich niet kunnen amuseren zonder hulp of inbreng van mama of papa. Er klinkt hier dus de ganse dag door: 'mama, ga je voetballen...Papa, ga je een spelletje spelen...' Waaaaaaaaaaah. Ook op reis hadden ze het moeilijk om zichzelf te entertainen. Vraag me dikwijls af of we ergens verkeerde weg insloegen bij hun opvoeding, want dat is echt vervelend. Soit, het kan nog keren, ze hebben nog enkele weken, maar de eerlijkheid gebiedt me dat ik op 1 september een hele diepe zucht zal slaken. Maar voor de rest zie ik ze graag hoor...hahaha.

Onze reis zit er al op. Weekje in het prachtige Toscane en weekje in de stad van de meloenen, Cavaillon. Veel gezwommen, veel gelezen en alweer massa's aandacht voor de boys. Cliché, maar het vloog voorbij. Alleen de prachtige herinneringen blijven over.

Eens thuis was het alweer tijd voor de voorlaatste baxter. Zoals altijd hangt die een paar dagen in mijn lichaam. Je kan echt niet geloven hoe blij ik zal zijn als die rotzooi erop zit. Nu probeer ik op te bouwen, maar na 3 weken word ik altijd even teruggeduwd. Daarna kan ik eindélijk alleen maar voorruit gaan! Oef! Nog even op de tanden bijten..en zoals altijd, de laatste loodjes wegen......