Tijdens de krokusvakantie maakten we een superleuk reisje naar Zwitserland. Manlief's jongste broer baat daar een bergrestaurant en hotel uit, dus een ideale gelegenheid. Wat oorspronkelijk een sneeuwvakantie zou worden, werd warempel een skivakantie. Ongelooflijk maar waar, bijna twee jaar na deze rotdiagnose skiede ik een berg naar beneden. Bijna riep ik ondertussen luidkeels: "hell yeah, ik doe dit toch maar!" Ik heb genoten van het begin tot het einde, ook al bleef het actief zijn voor mij beperkt tot enkele momenten, gewoon de kids zich zien amuseren was al de max. Voor herhaling vatbaar..
Wat ik wel gevreesd had, is dat ik daar even de gevolgen heb moeten van dragen. Na een week vol pret, niet opgeven en blijven gaan, volgde een week slapen, rusten en niks doen. Ik voelde onmiddellijk dat het me even tot op de bodem van mijn weinig gevulde energieputje doet gaan, maar hé; het was het waard.
Nu aansterken, nog enkele weken, want ik ben écht van plan om te beginnen werken! Na de paasvakantie, 20 april is het D day! Ik ben er nu al fel mee bezig, soms besluipt er mij een grote angst, en tegelijk zal ik zo blij zijn om terug bij de maatschappij te horen! Het wordt zwoegen en zweten, al de rest op een laag pitje zetten, en volledig gaan voor mijn werk. Moét lukken. Heb er zin in. xx
Het was ongelooflijk en RESPECT wat je daar gepresteerd hebt :-) Chapeau meid ben super fier op jou.
BeantwoordenVerwijderen