Nog twee keer slapen..

Het is officieel: ik ben weer een baby! Zonder dutje kom ik de dag niet door. ;-) Deze morgen de boys meegegeven met nonkel taxi en dan terug gekropen. Bedje is dan nog lekker warm, en da's super. Ben terug ingedommeld voor een uur of twee. Deze middag mochten gaan eten bij de schoonouders, en na nog een boodschapje terug thuis. Ik voelde me duidelijk een beetje beter. Tja, weer een lesje, leren doseren dus.

Ondertussen zit onze grote kerel al aan 103 kaartjes. Het hele huis hangt vol linten, en elke dag moeten we er nog één bijspannen. Die van mij sieren de kast, en vandaag kreeg ik er een reuze-exemplaar bij (zie foto). Jullie kunnen het al denken, het is er ééntje van die zesdeklassers van mij. Ze maakten een prachtige tekening, met een zeer mooi gedicht erbij. Als je het leest, voel je dat het recht uit hun hart komt. Was ontroerd.

Ik word op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen op school. Deze week was er personeelsvergadering, en zoals altijd start die met een bezinning. De collega die daar deze week moest voor zorgen vroeg of ze een stukje uit mijn blog mocht voorlezen. Ik had daar niks op tegen en dat heeft ze dan ook gedaan. Ze koos voor het tekstje van de dag van mijn operatie, en blijkbaar werd het heel stil en rolden er hier en daar traantjes. Vond het lief, dat ze op die manier mij er nog bij betrekken. Voor de rest hoeven ze daar niet meer aan te denken hoor, want het laatste wat ik wil is aandacht aandacht aandacht. Ik ga keihard vechten tegen deze ziekte, maar heb me voorgenomen om niet de ganse tijd het slachtoffer uit te hangen. Er zijn al zoveel mensen dit doorgemaakt hebben, en dit op zo'n chique manier doen, dat wil ik echt ook!

Zondag lees ik voor in de kerk. De juffen hadden dit al gevraagd voor gans dit gedoe, en ik zag dat helemaal zitten. Zoonlief vond het super, en megablij dat mama dat ging doen op zijn communie. Nu krijgt dit natuurlijk zo een andere wending. De juf en enkele ouders hebben me al bezorgd gevraagd of ik dat nu nog steeds wil doen, of het gaat lukken, en dat er een stand-in paraat staat indien....No way, ik heb dit aan grote M beloofd, en dan hou ik mij daaraan. Ik lees voor, zonder het "zielig mamaatje die nu toch o zo ziek is" uit te hangen, voila. Sterk en krachtig.

Morgen rusten, alles klaarleggen, de kids schrobben en boenen, en dan zijn we er hopelijk klaar voor. Gelukkig mogen we zondag nog de beentjes onder tafel steken op het feest van het neefje. Ons feest is pas binnen twee weken. Precies of we wisten dat er iets ging komen..