Steun uit alle hoeken.

Lieve lieve vrienden, familie en collega's,

het nieuws verspreidt zich als een vuurtje. Onze gsm's staan niet stil. We krijgen allerlei bemoedigende berichten en telefoontjes, iedereen wil helpen en steunen. Manlief grapt dat als we van iedereen zijn diensten gebruik maken dat hij niks meer hoeft te doen en dat het communiefeest vanzelf gaat lopen. We moeten af en toe eens kunnen lachen, anders is het niet houdbaar.

Vandaag eerste halte van de trein. Megaveel onderzoeken om te kijken of er nergens uitzaaiingen zijn. Lever is ok, longen ok en ook de botten zijn clean. Oef, alweer een pak van ons hart. Ondertussen hart gecheckt, bloed getrokken. Voor de rest wat radioactief materiaal in mijn lichaam gepompt, zodat alles makkelijk te zien is. Gevolg daarvan is dat ik beetje van de kids moet blijven vandaag, en dat het licht aanschiet als ik ergens binnenkom. Dat laatste is niet waar natuurlijk. :-) Er werden wel enkele andere ontdekkingen gedaan. Ik heb ook een galsteen en blijkbaar twee milten. Ge ziet, een groot onderhoud brengt alles aan het licht.

Morgen probeer ik nog wat praktische dingen op orde te krijgen, en donderdag volgt nog een onderzoek. Vrijdag dan de operatie. Vandaag ook een gesprek gehad met de borstverpleegkundige en de psychologe. Die regelen alles,geven tips hoe je alles aan de boys kan uitleggen bijvoorbeeld.. Dat laatste is vooral mijn grootste schrik. We zeggen zo weinig mogelijk, ze zien ook niks aan mijn dus dat is helemaal nog niet nodig. Gisteren hebben we wel verteld dat er een bolletje weg moet en dat ik daarom twee dagen moet blijven slapen in het ziekenhuis. Groot drama was dat. Onze eigen schuld, want die twee patatten van ons moeten bijna nooit ergens gaan logeren, en elke vakantie zijn we met ons viertjes. Ze zijn het dus helemaal niet gewoon om zonder mama of papa te zijn. Soit, we hebben het al naar één nacht kunnen brengen, en ze mogen bij hun neefjes en nichtjes gaan slapen, dus dat verzacht de pijn. Voor de rest zeggen we niks. Niet nodig, want we weten ook niet wat volgt. Heb alleen immense schrik dat ze van anderen iets gaan horen. Ik wil vooral zorgen dat onze oudste kadee het schoonste communiefeest krijgt ooit, en dat er voor hen zo weinig mogelijk verandert. En dat gaat me lukken ook!

Ik beloof dat ik hier telkens iets zal posten om jullie op de hoogte te houden. Ik weet dat jullie superbezorgd zijn, en zo kunnen jullie het een beetje volgen. Wie wil reageren doe gerust (graag zelfs), en wie liever iets privé schrijft, doe maar via facebook. Ik zal die genoeg checken en reageren, maar dan kan ik dat doen als ik even tijd heb. Deze blog blijft wel wat beperkt, dus niet aan de ganse wereld doorgeven hé..;-)