Vakantie ?!

T gaat me niet vandaag. Ben tot half twaalf in mijn bed blijven liggen, en als het van mij afhing dan lag ik er morgen nog.

Wat een kl**dag. Iedereen is happy en viert de allerlaatste dag van het schooljaar. En ik zit hier.
Pas op, alle mensen rondom mij doen er alles, maar dan ook alles aan, om er mij te betrekken. Weet dat ik dat echt op prijs stel, en ontzettend van ontroerd ben. Gisteren kreeg ik een prachtig boeket bloemen van mijn klas. Overdag hebben ze geskyped, zodat ik hun generale repetitie kon bijwonen van de diploma uitreiking. Echt leuk! Ook de collega's sturen mails en sms'en dat de ouders zo tevreden waren, en met superlatieven over mij spreken. Straks komt de directie nog eens langs, om te tonen dat ze me niet vergeten. Ze halen echt het onderste uit de kan. En toch...

Het is niet fijn zo. Ik wil meevieren, ik wil mee afscheid nemen, ik wil mee op restaurant vanavond, ik wil ze allemaal een dikke knuffel geven, ik wil om 15u kunnen luid mee aftellen en de laatste schoolbel horen! Maar goed, het is nu zo, ik moet er mij bij neerleggen, en zagen en klagen helpt toch niet. (Allee, een beetje ;-))

Gisterennacht werd grote M dan ook nog ziek. Het ventje stond misselijk aan ons bed, halverwege de nacht. Terwijl ik een spurtje inzette om emmers en handdoeken, kreeg ik een duw van manlief (goedbedoeld en niet hard hé), met de boodschap dat ik wel niets mocht doen hé. Hoe beu is dat, dan is je kind ziek en mag je eigenlijk niet té dicht komen. Dat 'kanker' en 'mama zijn' niet samengaat werd hier nog maar eens bewezen. Ook toen ik 's avonds helemaal op was, is zelfs de kids in bed steken een hele opgave. Die kleinste bengel vindt er namelijk niets beter op dan vanalles uit te vinden, van 'k heb dorst', 'mijn knuffel ligt nog beneden' tot 'ik moet pipi doen' als ik net uitgeput in de zetel ben geploft. En dan word ik een beetje boos. Eerst op dat manneke zelf, terwijl ik best besef dat hij alleen maar aandacht zoekt, en dan op alles en iedereen. En kijk eens welke vraag dan weer passeert: 'waarom ik..'

En nu genoeg gebromd en gemord. Er zijn ook leuke nieuwtjes. Gisteren heeft m'n schoonzus haar staart, van ongeveer 25 cm, geschonken aan Think pink. Da's een organisatie die vanalles organiseert voor borstkankerpatiënten. Zo zamelen ze dus ook haar in, om pruiken van te maken. Bij deze hebben ze weer een ferme staart bij, en is er weer iemand mee geholpen! Tof tof!

Over haar gesproken. Dat van mij begint heel fel uit te vallen. Bij het kammen of een staart maken, heb ik serieuze plukken mee. Maar zolang ik geen kale plekken heb, doe ik nog niks. Zolang het kan, houden we ons coiffuurke..:-)

Morgen ga'k naar 't zeetje. Volledig gaan herbronnen en tot rust komen. Als het zonnetje een beetje mee wil, dan wordt het zalig. Dinsdag word ik dan al terug in het UZ verwacht voor bloedcontrole. Duimen dat de bloedcellen ok zijn, want donderdag wacht dan mijn tweede coctail!

Aan alle collega's, vrienden leerkrachten, mensen die in congé gaan: een fijne vakantie. Gemeend, echt!