't Is duidelijk hoogdag voor iedereen. Amaai mijn voeten.
Vanmorgen om 8u45 aangekomen in het UZ. Moreel is tamelijk ok, al zou ik bij het aflopen van de wekker nog steeds naar de andere kant van de wereld willen lopen.Kids in pyama en dekentjes afgeleverd bij oma en opa, en hup, richting Gent. Hier aangekomen leek het alsof het ziekenhuis leeggelopen was. Van de 16 bureaus aan het onthaal was er welgeteld ééntje open, en de wachtzaal was hélemaal leeg. Maf.
Boven op de afdeling bleek er enkel een kamer van twee vrij, met een dolleuke kamergenoot. Een man met keelkanker die om de tien minuten alles ophoest wat hij in zijn lijf heeft. Na een uur viel hij in een dikke slaap, waarbij hij al alle bossen van Gent heeft afgezaagd. Jeezes, niet té doen. We hebben de verpleegster erbij geroepen, maar er waren geen andere oplossingen. Toch zijn we blijven aandringen, en uiteindelijk zitten we nu in de living. Ok, best gezellig, met sfeerlampjes en leuke zetels. Mijn bed wordt ondertussen verhuisd naar een andere kamer, bij welliswaar ook een man, maar énen die minder lawaai maakt. Daar ga ik dan enkel liggen als de chemo inloopt, want stel dat ik een allergische reactie doe, dan hebben ze alles bij de hand.
Da's trouwens het goede nieuws, sinds een kwartier (10u55) weet ik dat mijn bloed ok is, dus we kunnen starten. Alléé, starten, nadat de zakken besteld zijn bij de apotheek, en aangezien ook die op hoogdag modus werken, zijn we hier nog voor een tijdje goed...
Straks trek ik nog een foto van mijn nieuw verblijf...al zijn er nu ook nog mensen komen bijzitten. Maar de verpleegster beloofde om daarna een briefke op de deur te hangen, dat het privé is. Ik vind het nog niet zo erg, het zijn drie jonge meiden die alles mee hebben om te aperitieven. En ze delen ;-). Pittig détail: het meisje die ziek is, amper iets ouder dan mij, is terminaal. Wat zit ik dan te zagen over nen rochelende pé....?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten